Здружението „Размислувај Различно“ изработи платформа за познавање, помагање и почитување на лицата со попреченост

Здружението на лица со телесен инвалидитет и лица со пречки во развојот „Размислувај Различно“ од Струмица изработи платформа за познавање, помагање и почитување на лицата со попреченост.

Како што информираше претседателот на оваа здружение, Зоран Ристов во тимот биле вклучени повеќе луѓе од здружението, а најголем придонес дадоа самите членови.

Пет работи што секој требада ги знае за лицата со попреченост!

Што навистина треба да знаете за попреченоста кај луѓето, доколку вие самите не сте лице со попреченост или немате близок член на фамилијата дете, татко, мајка, брачен другар, сестра, брат со попреченост тогаш се очекува да бидете информирани и ажурни за прашањата и информираноста околу луѓето со попреченост.

Еве ПЕТ работи што секој човек веројатно треба да ги разбере денес за лицата со попреченост и проблемите со кои овие лица се соочуваат секојдневно.

1. Постојат многу различни видови на попреченост и ниту една не е подобра или полоша од другата!

Постојат голем број специфични и неколку широки видови на попреченост, секоја состојба е различна и бара различни одговори. Сите тие создаваат некоја комбинација на практични бариери, медицински и ментални тешкотии во себе и социјални пречки и стигма наметнати однадвор од други луѓе како и општствените практики и закоравени системи. Попреченоста е многу разновидна, кај лицата со попреченост имаат многу заедничко постои широко разбрана ако не и официјално признаета хиерархија меѓу луѓето со попреченост. На луѓето со физички и сериозни попречености често им се доделува нешто повисок социјален статус со релативно помала стигма и побрзо и полесно прифаќање од општеството без инвалидитет, дури и кога физичките хендикепи се чини дека се тешки, но луѓето сé уште немаат тенденција да прават разлика помеѓу физичка попреченост и оние што влијаат на умот. Во меѓувреме премногу често се претпоставува дека луѓето со когнитивни оштетувања се помалку способни и имаат потреба од надзор. Луѓето со потешкотии во учењето и други помалку видливи попречености од секаков вид понекогаш се прифатени, но почесто се сомневаат и обвинуваат за лажирање или преувеличување на нивните услови. И покрај тоа што јавните напори за борба против стигмата за ментално здравје се движат напред и напредуваат, но кај луѓето со ментални болести се најчесто стравувани и презирани меѓу лицата со попреченост. Менталната болест сé уште е широко поврзана со насилство и непредвидливост, а во последно време се користи како реторички страв или објасување за политичкиот екстремизам и навредливите верувања. Овие поделби се секако флуидни и не сите ги купуваат, иако сега има многу повеќе признание дека овие херархи се невалидни и деструктивни, сепак важно е да се биде свесен колку се издржливи претпоставките, а активно да се спротистави на нив.

2. Сите луѓе со каква било попреченост треба да се третираат со почит во секое време!

Попреченостите се различни и бараат различни одговори. На луѓето со физичко и мобилно оштетување им требаат пристојни и безбедни бастуми сигурни и обележани пешачки премени, инвалидски механички колички, електронски колички, скутери и пред се домови и населби без бариери. На некој им е потребна и секојдневна лична помош за да ги извршуваат секојдневните обврски и грижа за себе. На лицата со оштетен вид, слепи лица потребни им се помагала за пишување на брајово писмо, бел стап, аудио книги, звучни семафори на најголемите раскрсници во градовите. На лица со оштетен слух , глувите и лицата што не зборуваат им треба електронски уреди за прилагодување како и разбирање и трпение од другите за да им се овозможи простор и време да се движат низ светот, да комуницираат и да бидат слушнати. На лицата со интелектуална и развојна попреченост како и лицата со трауматски повреди на мозокот и слични состојби може да им требаат различни услови за поддршка и слобода да ги користат без да бидат контролирани и ограничани од нив. На луѓето со потешкотии во учењето им е потребна слобода да ги користат методите кои најдобро функционираат за нив. На луѓето со хронични болести им треба разбирање и темелно прифаќање на нивните невидливи, но многу реални попречености. Како што истакнуваат многу здруженија, сојузи, дека различните попречености не оправдуваат различни човекови права, стандарди за почитување или основни приоритети. Без оглед на видот и степенот на попреченоста комуницирајте со возрасните како возрасен. Непочитувањето, навредите, физичката и емоционалната злоупотреба се подеднакво неприфатливи без разлика на видот и степенот на попреченоста, секој има право на избор и можност да врши колку што може лична контрола сам или со помош. Конечно каква и да им е потребна поддршката на лицата со попреченост без разлика колку и каква, безусловно сите ние треба да се погрижиме за повисоки потреби за поддршка за лугето со попреченост.

3. Попреченоста може да биде тешка, но не е секогаш страшна!

Повеќето лица со попреченост доживуваат директно или индиректно поврзаност со нивната попреченост, но многу лица со попреченост откриваат дека повеќето од овие тешкотии доаѓаат од другите луѓе и средината во која живеме, а не од самите нас. За секој човек во различно време постои различен однос помеѓу директното страдање од попреченоста и индиректните тешкотии наменети од способноста на другите луѓе, системските неуспеси и недостаток на пристапност. Некои денови хроничната болка во грбот, ненадејните мускулни грчеви или губењето на подвижност се многу полоши од физичките бариери или интерперсоналната способност, т.е. борбата за да добиеме пристап до местата каде што треба да одиме. Во најголема мера секогаш емотивно ги обработуваме нападите на бесчувствителните непотребни коментари кои можат да дојдат навидум од никаде. Апсолутно многу луѓе со попреченост трпат и морат да работат на голем дел од тоа иако тој надворешен притисок е апсолутно непотребен. Тешкотиите со попреченоста се реални и секој може да помогне да се намалат со начинот на кој ги третираме луѓето со попреченост. Исто така важно е да се забележи дека голем дел од емоционалните и инспиративните пишувања за попреченоста кои се толку популарни во медиумите и по социјалните мрежи и мотивационото пишување зависат од оваа погрешна и корозивна идеја дека попреченоста е фундаметално природна трагедија што треба да се надмине. Но тоа не е! Исто така е неосновано и некорисно да се ловат неволјите и искуствата на лица со попреченост да се помине низ поедноставен способен филтер и да се користат како сенаменски мотиватори и предметни лекции за човечката храброст и упорност. Попреченоста не е искуство кое може да се дефинира поединечно, а лицата со попречености не се тука за да бидат нечија проверка на реалноста.

4. Некои луѓе со попреченост имаат поголема привилегија, другите не толку!

Како што кратко вели хедикепираниот лик од „ИГРА НА ТРОНОВИ“, Тирон Ланистер – „Ако сакаш да бидеш човек со попреченост тогаш е подобро да си богат“, претходно во приказната тој исто така ги признава придобивките од неговиот социјален статус истакнувајќи дека доколку бил роден во обично семејство наместо во благородничко семејство, веројатно би бил убиен при раѓањето. Луѓето со попреченост од сите потекла споделуваат многу искуства но меѓусебните нееднаквости се пробиваат и имаат огромно влијание врз тоа како сите ние живеме со нашите способности, бидејќи многу од тешкотиите се надворешни за самите нас, а економскиот и социјалниот статус можат да направат многу за да го направат животот полесен, побогат, буквално и фигуративно. Привилегијата сама по себе не може да излечи болест да ја намали болката или да ги избрише физичките бариери и способности, но парите можат да платат лична помош, адаптивна опрема и мноштво други материјални перничиња за да го направат животот доволно безбеден за да има шанса да биде забавен и исполнет со лубов. Социјалниот статус да се биде бел, црн, маж, жен , хетеросексуалец, граѓански образовен или мноштво други привилегирани идентитети може и често се користат од страна на лицата со попреченост за да се намали секојдневното оспособување за напредок за да се користат најдобрите технологии и техники за да живеат независен исполнет живот, додека другите се заглавени во зависност од сиромаштија и стагнација. Се разбира дека личноста, храброста и вредноста играат улога кај сите и тоа од две причини. Првата пречеста грешка е сурово погрешно проценување е да се користат позитивни примери на восхитувачки луѓе со попреченост за да се срамат луѓето кои се борат. Второ треба да ги предупредиме сите за фактот дека повеќето лица со попреченост би можеле да бидат назависни и среќни доколку се одобрат нивните материјални и социјални услови.

5. Она што повеќето луѓе со пореченост го сакаат најдлабоко е да бидат видени, слушнат , вреднувани и сфатени сериозно!

Видливоста е комплицирана работа за лицата со попреченост, една од најголемите иронии на живеењето со пореченост е тоа што иако нашите хендикепи често е невозможно да се пропуштат, иако често се чувствуваме невидливи и копнееме да бидеме забележани и признаени. Во исто време некои од нас работат подеднакво напорно за да не бидат забележани, да ги сокријат или да ги тргнат настрана нашите попречености со надеж дека ќе бидат видени и прифатени за нашите други квалитети. Сепак она што сите го споделуваме е потреба да бидеме признати како човечки суштества како и сите други луѓе со многу реални изразени попречености. Една од најчестите форми на способност што ја доживуаат лицата со попреченост е тоа што не им се верува, ова се случува најчесто за лицата со помалку видлива попреченост на кои им треба разбирање и сместување, но не секогаш ги сметаме за фалсификатори. Но тоа до одреден степен им се случува на сите луѓе со попреченост. Некако работите што ги кажуваме за нашите искуства не се прифатени како вистинити како што се лицата без попреченост. Велиме дека се среќни. Невозможно! Велиме дека ни треба помош. Но дали навистина сме се обиделе сами да го направиме тоа? Зборуваме за дискриминација, попреченост, но колку навистина може да биде лошо. Пред се постои постојано чувство, понекогаш остро и специфично, најчесто нејасно и тешко за одредување дека едноставно не се гледаме како сосема реални. Се чувствуваме игнорирани , нашите достигнувања се избришани или се пофалени на начин кои прават да се чуствуваме како мали деца кои добиваат златни ѕведички. Но тоа доаѓа од продорното чувство што го добиваме од другите дека во основа сме не целосно присутни. Затоа видливоста, довербата и автентичната почит се толку важни за нас.

Ова е она што треба да го знаете за нас лицата со попреченост за детали надвор од ова само прашајте ги самите лица со попречености кога нешто ви треба. Од вас не се очекува да знаете се за попреченостите или да го правите правилно секој пат, но стандардите се повисоки отколку што беа некогаш, а малку љубезност, искреност се очекува искрено од секој од нас.