Струмичанецот Ацо Ѓоргиев по денешното воведување на јавен превоз во Струмица, преку хумор потсети на едни минати времиња

Познатиот струмички афористичар Ацо Ѓоргиев од Муртино по повод денешното воведување на јавен превоз во Струмица, преку хумор потсети на едни минати времиња, текст од неговата книга „Прикаски у три реда и еден уврт” во која запишал анегдоти од струмичко, на струмички дијалект и е прва книга објавена со таква содржина…

АЛТОБУЗ ЗА МУРТИНО

У денешно време на толко коли, таксина, комбина, алтобузе, ного-о лесно да најдеш превоз ду дома, ама пред 35-40 гудини коа имаше само алтобуска линија, е тугај беше проблем за превозо.

Т’ка еден ден у Струмица, две средновечни жени ут Муртино, пазарувале разни работи за дома, ут повечке продавници, на крајо допазарувале ут пазаро нешто и кренале на кај алтобуската. Таа едната шо била малко постара имала две огромни торби пазарл’к, а другата – две торби пазарл’к и едно гулемо тенџере за варене ајвер.

– Додо, ај да поваркаме, да не испуштеме алтобузо, оти после дале ќе има друг којзнаа. – кажала помлаaта.

– Арно викаш, ама с’с тиа торби араре толко може да се варка.

Стигнале ду алтобуската и оште ут далеко забележиле оти еден алтобуз веќе-e готов да кренува.

– Додо, тај сигурно ќе-е за Муртино, гледам ги у натре Кољо комшиaта и на Трајанка маж и’, а и ного други муртинци! Влевај поскоро!

Низ ѕадната врата на полупразнио алтобуз влезеле двете жени и седнале на ѕадните седишта оти биле слободни и имало повчке место да сместат торбите и тенџерто за ајвер.

Само шо седнале и алтобузо тргнал.

– Таман на време –кажала постаарта – за малко ќе го испуштааме. Арно биде.

Кондуктеро пучнал да проверува дале патниците имат купено карти, а тај шо немал си купувал на лице место. Нормално, почнал ут тиа шо седеле напред на алтобузо и полека, полека оде на кај ѕадната страна.

– Додо, јас ич немам ситни пари, ај да не раситнувам сега, ти плати, па после ќе се разбереме.

– Ич нее проблем, таман работа, ќе земам.

Само шо наближил кондуктеро на кај них, кажала постаарта:

– Дај две карти за Муртино.

– Как за Муртино!? – питал кондуктеро, гледа у торбите и у тенџерто и нешто не моо јасно.

– Ја т’ка убаво! За Муртино.

– Ама тај алтобуз не оде за Муртино.

– А за дека оде?

– За Белград.

– Как за Белград?!

– Ја т’ка убаво! За Белград.

– Е как за Белград коа алтобузо е п’н с’с муртинци?!

– Тај алтобуз е директна линија Муртино -Струмица- Белград.

Е па за т’ва има ного чувеци ут Муртино, одат за Белград на пазарo да продават зеленчук.

– Евааа!!! Додоо, шо направииме!? Еми саа?!!

– Саа, ако нејќете да одете за Белград ќе ве свалеме тука. Ај нема да ви земеме пари. Колега застани! – Викал кондуктеро на шоферо.

Слегнале жеејнте ут алтобузо, там некаде кај Василево, ду некои кокошарници. Седнале на ендеко ду пато, оште да заплачат ут мака – саа за дека се?

Дудека се мислиле шо да прават, поминал некој чувек с’с којнска кола и некако се разберале – чувеко и без т’ва удил за Струмица на пазаро, па ај ќе ги префрле ду там.

Трча којно пу пато, којнската кола тропоте, тенџерто клопоте… држат торбите да не испопаѓат… стигнале некако ду пазаро. Kажале му фала на чувеко и пак пу истата патичка на кај алтобуската.

– Додо, ај да поваркаме, белким ќе има оште некој алтобуз, оти лоша нии работта.

– Поарно ќути, гледаш оти малер не’ газе.

Таман стигнале на алтобуската, жива вода испотени ут ного варкане, гледат еден алтобуз веќе-е гутов да кренува.

Ама саа не влезеле на ѕадната врата, ами на предната.

– За дека оде тај алтобуз? – питала помлаата.

– За Мокрино. – удговорил шоферо.

– А низ Муртино мине ле!?

– Ами нема друг пат, мора низ Муртино да пумине! Как т’ва да не го знаате?!

– А бе знааме, ама ај пак да си питаме.

Стигнале у Муртино, слегнале на сред село и секоа си фатила на кај дома.

– А бе жено, шо стана ти?! Цел ден на пазар! Дек си ду сега?! Ќе те стемнеше оште малко! – кажал загрижено мажо на помлаата.

– Шо да ти расправам! Ниа рано завршииме…ама тај алтобузо нешто… дефект стана, едвај го направиа.

(Ут „Прикаски у три реда и еден уврт” А.Ѓ.)