Еден од ретките доследни и долгогодишни собирачи на богатствата од македонското народно творештво, струмичанецот Иван Котев во една прилика за денешниот празник Митровден ќе напише:
„На овој ден во повеќе села во струмичко се принесува жртва која има за цел да се измоли здравје за луѓето и стоката. Принесувањето жртва или курбан е остаток од паганството и има силни корени во струмичко и малешевијата. За курбан се коли крупен добиток. Во некои села (Ново Село, Сушица, Иловица, Дрвош, Рич и други), месото се готви и се поделува на присутните, а во некои села (Дабиља, Добрејци и др.), месото на селаните се дава сирово и тие дома сами го приготвуваат.
Тоа е вековна традиција и продолжува да опстојува.
Ова е навистина интересен феномен кој му пркоси на времето и жилаво опстојува.
На овој ден се вршат и одредени селски работи: се бираат падари (полски чувари), се назначуваат чувари на стоката и сл.
Кога се дели зготвениот курбан, се собира целото село, па во таа смисла курбанот има интегративна функција. Организацијата околу принесувањето на жртвата е работа на селаните и тие ги извршуваат сите сктивности.
Курбан се принесува и на некои други празници“…